Halloweenowa kolumna specjalna: „Czarownice” na całym świecie

W przeddzień święta Halloween mroczna fantazja Czarownice, z udziałem Anne Hathaway i Octavii Spencer, została bardzo symbolicznie wydana na całym świecie. Film wyreżyserował Robert Zemeckis, który zakochał się wśród widzów w takich filmach jak „Powrót do przyszłości", „Kto wrobił królika Rogera?”, „ForrestGump”, „Wyrzutek”, „Ekspres polarny” i inne. w świecie kina jako Guillermo del Toro (tu wystąpił jako scenarzysta) i Alfonso Cuarona (został producentem). Również fani oglądania filmów w oryginalnym języku docenią głos Chrisa Rocka jako lektora opowieści.

Kolejną rzeczą, jaką trzeba wiedzieć o Czarownicach Zemeckisa, jest to, że są one oparte na powieści o tym samym tytule autorstwa jednego z najwybitniejszych gawędziarzy dla dzieci XX wieku, brytyjskiego pisarza o norweskich korzeniach Roalda Dahla. W naszych szerokościach geograficznych ten autor jest lepiej znany z innej słynnej filmowej adaptacji swojej pracy – powieści „Charlie i fabryka czekolady”.

Powieść Czarownice Dahla ukazała się w 1983 roku, a już w 2003 roku znalazła się na liście 200 najlepszych książek według BBC. W 2008 roku sam Roald Dahl zajął 16 miejsce na liście „50 najlepszych brytyjskich pisarzy od 1945 roku” The Times.

W 1990 roku po raz pierwszy nakręcono Czarownice. Reżyserem został wtedy Anglik Nicholas Roeg, główną rolę zagrała charyzmatyczna Anjelica Huston, a ozdobą taśmy w roli drugoplanowej został Rowan Atkinson. Fabuły Czarownic z 1990 roku i obecnego filmu są podobne, ale zakończenia są radykalnie różne. Co więcej, książka koresponduje z zakończeniem nowych „Czarownic”. W adaptacji filmowej z 1990 roku był bardziej optymistyczny niż w oryginale.

Więc o czym jest ten film? Jak logicznie wywnioskować z tytułu – o czarownicach, które według autora od zawsze żyły i żyją wśród nas. To nie kobiety, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, ale demony przebrane za eleganckie damy w rękawiczkach i wysokich perukach. Nienawidzą dzieci i nękają je, wabiąc je cukierkami.

Akcja czarnej komedii przygodowej „Witches” rozgrywa się w 1967 roku w Alabamie (w oryginale Dahla to oczywiście stara dobra Anglia). Bohaterem filmu jest czarnoskóry nastolatek (w filmie, a także w książce jego nazwisko nie jest wymienione), który wcześnie stracił rodziców w wypadku samochodowym i jest wychowywany przez babcię (Octavia Spencer). Po raz pierwszy spotyka prawdziwą czarownicę w sklepie z narzędziami podczas wybierania gwoździ. Ta ostatnia – chłopiec potrzebuje, aby zbudować dom dla białej myszy, którą podarowała mu dzień wcześniej ukochana babcia – Belyanka. Czarownica podkrada się do niego nagle i próbuje podać mu nieszczęsny cukierek. Na szczęście babcia w porę wzywa wnuka, udaje mu się dojść do siebie i ukryć przed wiedźmą.

Wieczorem chłopiec szczegółowo opowiada swojej babci o tym, co się wydarzyło. Od razu rozumie, z kim spotkał się jej wnuk, ponieważ sama zajmuje się uzdrawianiem. Kobieta postanawia natychmiast opuścić miasto. Rodzina osiedla się w drogim hotelu na wybrzeżu, jednak jako zło, to tutaj na spotkanie przychodzi cały sabat, na czele z główną wiedźmą (Anne Hathaway). Celem spotkania jest omówienie planu przekształcenia wszystkich dzieci na świecie w myszy. Aby zrealizować ten złowieszczy plan, główna wiedźma dysponuje zarówno eliksirem czarownicy, jak i zasobami finansowymi.

Właściwie aktorstwo i wizerunki aktorki jako głównego antagonisty Czarownic są głównym tematem i godnością filmu, dla którego warto obejrzeć go na szerokim ekranie. Szczerze mówiąc, warto zauważyć, że Anne Hathaway jako główna czarownica okazała się nie tak obrzydliwa, jak jej poprzedniczka z adaptacji filmowej z 1990 roku, Anjelica Huston. Wysokiej jakości makijaże i wyraziste kostiumy to zdecydowanie „koń” nowych „Czarownic”, co z pewnością zostanie naznaczone nominacjami do Oscara.

Tak, a jeśli chodzi o elementy horroru, film wyszedł znacznie łagodniej niż jego poprzednik, a pod względem efektów specjalnych oczywiście znacznie bardziej wyrazisty i wiarygodny. Ośmielamy się zakładać, że efekty wizualne do filmu zostaną naznaczone szeregiem prestiżowych nagród filmowych.

Możemy śmiało powiedzieć, że nowa adaptacja powieści Dahla „Czarownice” Zemeckisa okazała się bardziej zmanierowana, groteskowa, oburzająca i zabawna niż przerażająca. W niektórych źródłach i na początku niektórych zwiastunów filmu można nawet zobaczyć podaną granicę wieku „0+”. Według allforwomen.inform.click bardzo młodzi widzowie Czarownic z 2020 roku wciąż mogą być przerażający. Dlatego nadal bardziej słuszne byłoby przypisanie tej mrocznej fantazji granicy wieku 12+. Pod względem kolorystyki i wrażeń „Czarownice” można porównać z ostatnią serią legendarnego „Harry’ego Pottera”. Chociaż w zasadzie główne przesłanie Zemeckesa i Dahla w Czarownicach – żeby nie brać cukierków od obcych – jest przydatne także dla młodszej publiczności. Więc w świetle zbliżających się wakacji zastanów się dokładnie nad odpowiedzią na pytanie: słodka czy obrzydliwa?

Wesołego Halloween i miłego oglądania!