Matka wielu dzieci Meryl Streep

Hollywoodzka aktorka Meryl Streep jest rekordzistką w nominacjach do Oscara i trzykrotną zdobywczynią tej nagrody. Praca jest ważną częścią jej życia, ale rodzina jest dla niej o wiele ważniejsza. Meryl Streep ma silne małżeństwo z rzeźbiarzem Donem Gummerem i czwórką dorosłych dzieci. Rolę matki uważa za najtrudniejszą, ale i za najlepszą w swoim życiu.

W przejmującym dramacie Kramer kontra Kramer z 1979 roku Meryl Streep wcieliła się w rolę matki zmuszonej do opuszczenia dziecka, a następnie starającej się o opiekę nad nim w sądzie. Tę rolę aktorka odegrała tak znakomicie, że jej własne macierzyństwo praktycznie nie budziło wątpliwości. Jednak w tym czasie nie miała jeszcze dzieci. Potem zasłużenie otrzymała swojego pierwszego Oscara, a rok później urodziło się jej pierwsze dziecko, Henry.

W 1982 roku publiczność zszokowała kolejna rola Meryl Streep, w której musi podejmować trudne decyzje dotyczące własnych dzieci. To wybór Sophie, który przyniósł aktorce drugiego Oscara. Po otrzymaniu statuetki Meryl była w ciąży z drugim dzieckiem, córką Mamie.

We wczesnych latach 80. Meryl Streep wciąż dużo grała. Podróżowała po całym świecie, niosąc ze sobą małego synka. Wszystko zmieniło się, gdy na planie „Pożegnania z Afryką" w 1985 roku 6-letni Henry stanowczo powiedział jej: „Dosyć, mamo, nie chcę nigdzie jechać”. Wtedy aktorka po raz pierwszy poważnie zdała sobie sprawę z konieczności wyboru między rodziną a pracą.

W 1986 i 1992 roku do rodziny Streep-Gummer dołączyły jeszcze dwie córki. Meryl Streep zawsze przyznawała, że ​​marzyła o dużej liczbie dzieci i osiągała własne. W kinie było coraz mniej projektów, ale aktorka zawsze wybierała je tak starannie i układała na planie tak bardzo, że w zasadzie zdobywano hity. Tak więc w 1990 r. Ukazał się dramat oparty na autobiograficznym scenariuszu Carrie Fisher „Pocztówki z końca świata”, w 1995 r. – „Bridges of Madison County”, w następnym roku – „Marvin’s Room”, w 1999 r. – „ Muzyka serca”, w 2002 r. – „Obejrzyj” itp.

Przez większość czasu Meryl Streep żyła życiem zwykłej gospodyni domowej. Wraz z mężem zabrała dzieci z dala od epidemii paparazzi i niebezpiecznego dla młodszego pokolenia Los Angeles do prowincjonalnego Connecticut. Meryl sama gotowała, sprzątała i myła, odwoziła dzieci do szkoły, robiła na drutach i szyła. Z rozrywki miała tylko spacery po górach i rodzinne pikniki nad jeziorem.

W połowie 2000 roku Meryl Streep pojawiła się na ekranie w nowej dla siebie roli. Była bohaterką filmu „Diabeł ubiera się u Prady”, redaktorem naczelnym magazynu o modzie. Do filmowania aktorka musiała schudnąć i nauczyć się rozumieć modę, której, jak sama przyznaje, nie lubi i nie rozumie, jak można wyłożyć 10 000 USD na niektóre ubrania. Nie widać tego jednak na ekranie, postać Streepa okazała się na tyle wiarygodna, że ​​spodobała się nawet jego prototypowej, surowej Annie Wintour, redaktorowi magazynu Vogue.

Dzieci Meryl Streep już dorosły i poszły własną drogą. Jedyny syn Henry’ego został muzykiem, córka Mamie została aktorką. W 2007 roku zagrała u boku matki w dramacie Wieczór. Pełnili tę samą rolę, tylko z różnicą 35 lat. Córka Grace również wybrała ścieżkę aktorską, a najmłodsza Louise jest na studiach.

Dzieci opuściły rodzicielskie gniazdo, ale Meryl Streep nadal starannie wybiera role i zawsze stara się nauczyć czegoś nowego. W 2008 roku ukazała się komedia muzyczna Mamma Mia, w której aktorka musiała pamiętać o swoich zdolnościach wokalnych, które rozwinęła w młodości. Rozcieńczyła ten komercyjny hit dramatem Zwątpienie. Różnica między bohaterami była uderzająca: pogodna i energiczna Donna nie miała nic wspólnego z surową i poprawną zakonnicą Siostrą Eloise.

Rok 2009 upłynął także pod znakiem dwóch różnych prac. Był to komediodramat Proste trudności i film biograficzny Julie & Julia. Poniższa biografia przyniosła aktorce trzecią złotą statuetkę „Oscar” w 2011 roku. Zagrała w nim rolę Margaret Thatcher. Opisane w filmie wydarzenia przez wielu zostały uznane za kontrowersyjne, ale kreacja aktorki została jednogłośnie uznana za genialną.

A jeśli celem związku jest coś bezwarunkowego, za co zarówno mężczyzna, jak i kobieta mogą wziąć odpowiedzialność? A jeśli to jest… praktyka miłości? Miłość jest w nas; coś, za co jesteśmy odpowiedzialni zarówno w dobrych, jak i złych czasach. Miłość pozwala nam skupić się na własnych wysiłkach i obowiązkach, a także dostrzec zalety naszego partnera. Zbyt wiele osób skupia się na zabraniu czegoś ze związku. Ale dla harmonijnego związku musisz dawać, brać odpowiedzialność za swoje szczęście, a następnie „inwestować” je w innych.