Najlepsi przedstawiciele angielskiej szkoły teatralnej w Hollywood

Nie jest tajemnicą, że bez odpowiedniego wykształcenia można zostać odnoszącym sukcesy aktorem w Hollywood. Świadczy o tym wiele obecnie bardzo odnoszących sukcesy celebrytów, na przykład Johnny Depp. Jednak angielskie talenty, które wyjeżdżają do Ameryki po światową sławę i duże pieniądze, z reguły mają za sobą doświadczenie teatralne i robią wrażenie. Należą do nich Gary Oldman, Kenneth Branagh i inni.

W młodości Gary Oldman był poważnie zainteresowany muzyką, a nawet chciał zostać pianistą, ale opuścił to marzenie ze względu na aktorstwo. Inspiracją do zmiany przyszłego zawodu była gra Malcolma McDowella, która zachwyciła młodego Oldmana. Tak więc pod koniec szkoły postanowił już zdecydowanie studiować sztukę teatralną. W 1978 roku Gary Oldman, absolwent Rose Bruford College, dołączył do Greenwich Youth Theatre.

Przez 9 lat pracy na scenie Brytyjczyk zyskał pewną sławę w kręgach teatralnych i otrzymał kilka nagród, w tym nagrodę dla najlepszego aktora magazynu Brytyjskiego Stowarzyszenia Teatrów Dramatycznych. Wybitny młody człowiek o nerwowej, przeszywającej grze zwrócił uwagę reżysera Colina Gregga, dzięki któremu odkrył świat kina.

W 1986 roku Gary Oldman zagrał swoją pierwszą znaczącą rolę na ekranie w filmie Sid i Nancy. Jego postać, basista popularnego Sex Pistols, została zagrana do perfekcji. Oldman był tak rozplanowany w tej pracy, że po nakręceniu musiał zostać hospitalizowany, ale to od niej zaczęła się jego droga do Hollywood.

Pod koniec lat 80. do amerykańskiego kina przyszło wielu przedstawicieli brytyjskich szkół teatralnych. Niektóre z nich zaczęto nawet nazywać „brytyjskim gangiem". Wśród nich, obok Oldmana, był jego przyjaciel Tim Roth. W 1990 roku do kin wszedł film Rosencrantz and Guildenstern Are Dead w reżyserii Toma Stopparda, oparty na jego własnej sztuce. A jeśli krytycy nazwali grę Oldmana fenomenalną, to Tim Roth przez jakiś czas pozostawał w cieniu.

Mimo obojętności krytyków Rota została zauważona przez początkującego reżysera Quentina Tarantino. We współpracy tych dwóch geniuszy światło dzienne ujrzały dzieła będące klejnotami filmografii obu. To kultowy dramat „Wściekłe psy” (1992), ulubieniec festiwalu w Cannes i nagrodzony obrazem „Oscara” „Pulp Fiction” (1994), czarna komedia „Cztery pokoje” (1995). W 1996 roku Tim Roth został nominowany do Oscara za rolę złoczyńcy w Rob Royu. Oldman otrzymał nominację dopiero w 2012 roku za pracę w brytyjskim filmie Get Out Spy.

Jasnym przedstawicielem angielskiej szkoły teatralnej w Hollywood jest enigmatyczna Tilda Swinton. Arystokratka z bogatej starożytnej rodziny, otrzymała doskonałe wykształcenie. Teatr stał się dla niej przede wszystkim okazją do odważnych eksperymentów z reinkarnacją. Mogła grać nie tylko różne bohaterki, ale także bohaterów. Na przykład jedną z jej najbardziej znanych ról teatralnych jest Mozart. Następnie talent męskiej gry przydał się jej w kinie w filmie „Orlando”.

Tilda Swinton nie spieszyła się z przeprowadzką do Hollywood. Jej pierwszy amerykański projekt miał miejsce na początku 2000 roku, kiedy aktorka miała już ponad czterdzieści lat. Thriller „The Beach” z młodą gwiazdą, partnerem DiCaprio, przyniósł Swintonowi światową sławę i nowe propozycje zza oceanu. W 2008 roku Tilda Swinton zdobyła Oscara za rolę drugoplanową w dramacie kryminalnym Michael Clayton.

Na początku lat 80. Tilda Swinton była członkiem Royal Shakespeare Society, trupy brytyjskich aktorów, w skład której wchodzili Gary Oldman i Kenneth Branagh. Ten ostatni to jeden z najzdolniejszych przedstawicieli klasycznej angielskiej szkoły w Hollywood, słynącej z licznych produkcji opartych na sztukach Szekspira. Z powodzeniem łączy karierę aktorską w Hollywood z pracą w teatrze, a także reżyseruje filmy krajowe i amerykańskie. Wśród nich są tak ukochane przez aktora adaptacje dzieł Szekspira – "Henryk V" (1989), "Wiele hałasu o nic" (1993) i "Hamlet" (1996).