ROZMAWIAĆ O TYM

W ostatnim czasie obserwuje się coraz większe zainteresowanie problemami życia seksualnego, dlatego zadaniem współczesnej medycyny jest terminowa i pełna diagnoza i zrozumienie problemów seksualnych każdego z partnerów i pary jako całości, a także ich konsultacja i leczenie. Ten artykuł skupi się na kobiecej seksualności i naruszeniu ich życia seksualnego.
Eksperci identyfikują trzy aspekty zdrowia seksualnego kobiet: tożsamość seksualną, funkcje seksualne i relacje seksualne. Seksualność kobiet może się zmieniać w zależności od cyklu biologicznego, konkretnej sytuacji i relacji z partnerem. Wraz z wiekiem wzrasta liczba naruszeń seksualności wśród kobiet.

Istnieje kilka przyczyn dysfunkcji seksualnych u kobiet. Zaburzenie popędu seksualnego (pożądanie) – charakteryzuje się brakiem lub zmniejszeniem pożądania seksualnego (alibidemia).
Co może powodować to zaburzenie?
Spadek pożądania seksualnego u kobiet może być spowodowany wieloma przyczynami. Przede wszystkim wiele zależy od wieku kobiety. Ponieważ pierwszy stosunek seksualny dla dziewczynki prawie zawsze jest bolesny, pożądanie seksualne może po nim zniknąć z powodu strachu przed ponownym odczuwaniem bólu.
Problemy ginekologiczne, obniżenie poziomu hormonów w ciele kobiety oraz przyczyny psychologiczne mogą prowadzić do zmniejszenia popędu seksualnego. Aby ustalić, co dokładnie spowodowało spadek atrakcyjności, należy poddać się kompleksowym badaniom i skontaktować się ze specjalistą, który pomoże znaleźć konkretną przyczynę.
 Czy dotyczy to kobiet we wszystkich kategoriach wiekowych, czy też każdy wiek ma swoje specyficzne przyczyny zmniejszenia pożądania seksualnego?
Faktem jest, że szczyt kobiecej seksualności przypada gdzieś w wieku trzydziestu lat. Przed tym wiekiem dla wielu dziewcząt/kobiet seksualność dopiero się budzi i nie ma specjalnej potrzeby na satysfakcję seksualną. Chociaż nie dla każdego, wszystko tutaj jest ściśle indywidualne. W okresie menopauzy zmniejsza się również pociąg do płci przeciwnej. Ale jeśli kobieta na samym szczycie seksualności traci zainteresowanie i po prostu znika chęć do seksu, pojawia się problem. Może mieć charakter zarówno fizjologiczny, jak i psychologiczny.
 Jaka jest pierwsza rzecz, którą kobieta powinna zrobić w tym przypadku?
Najpierw musisz udać się do ginekologa, a także sprawdzić poziom hormonów w organizmie, który odgrywa ważną rolę. Jeśli nie ma problemów fizjologicznych, powinieneś udać się do psychologa, ponieważ przyczyną spadku pożądania seksualnego może być psychologiczny. Niestety z jakiegoś powodu nasi ludzie wstydzą się skontaktować z terapeutą seksualnym lub psychologiem w celu znalezienia przyczyn swoich problemów. Nie musisz się wstydzić, nie ma się czym martwić. Wręcz przeciwnie, specjalista pomoże zwrócić uwagę na te aspekty życia seksualnego i zdrowia, na które często nie zwracamy uwagi.
Kolejnym zaburzeniem jest niechęć do życia seksualnego, czyli całkowite odrzucenie i niechęć do wszelkich prób kontaktu seksualnego.
 Ten rodzaj zaburzenia seksualnego jest podobny do poprzedniego, jaka jest różnica?
Tak, jest podobny, ale przejawia się w głębszej formie i może być spowodowany podobnymi przyczynami. Podano już przykład pierwszego kontaktu seksualnego, który był dla dziewczyny nieudany i bardzo bolesny. Jest tu bardziej aspekt psychologiczny i wiele zależy od charakteru samej dziewczyny. Po pierwsze nieudane rozpoczęcie życia seksualnego może spowodować jedynie spadek pożądania, po drugie – całkowite odrzucenie seksu. Powtarzam, wszystko tutaj jest indywidualne i zależy od cech osobistych, charakteru i zdrowia dziewczyny/kobiety.
Zdarza się, że kobieta odrzuca seks z konkretnym mężczyzną, chociaż z innym może być w porządku. Dużą rolę odgrywają relacje rodzinne i atmosfera domowa. Jeśli w relacjach między partnerami panuje dysharmonia lub z jakiegoś powodu mężczyzna jest nieprzyjemny dla kobiety, naturalnie znika również pociąg seksualny do niego. W tym przypadku konieczna jest analiza konkretnej pary, a nie osobno partnerów, ponieważ różne pary mogą mieć zupełnie inne problemy seksualne i nie można każdemu doradzić w jednej sprawie. To, co działa na jedną parę, może nie działać na drugą. W zasadzie sfera seksualna w medycynie jest jedyną sferą, w której uczestniczą dwie osoby. Jeśli jeden z partnerów ma problem, nie może to nie wpływać na drugiego. A jeśli ludzie chodzą do innych lekarzy jeden po drugim,
Istnieje również taki rodzaj zaburzeń seksualnych u kobiet, jak anorgazmia. Jest to pogwałcenie orgazmu, jego brak podczas życia seksualnego lub wymazanie doznań jakąkolwiek metodą stymulacji seksualnej.
 W związku z czym może powstać to zaburzenie i która z kobiet może „zagrozić" anorgazmią?
Jak już wspomniano, szczyt kobiecej seksualności następuje po trzydziestu latach. Zdarza się, że 17-18-latki, które dopiero zaczynają prowadzić życie seksualne, przychodzą na wizytę i narzekają na brak orgazmu. W tym wieku to nie problem. Dorosłe relacje dopiero się zaczynają, ludzie przyzwyczajają się do siebie, przyzwyczajają się do siebie, poznają cechy charakteru i fizjologię partnera. Jeśli w parze panuje harmonijny i pełen zaufania związek, to z czasem życie seksualne staje się regularne, a wraz z nim pojawia się pełnia doznań. I zdarza się, że niektóre kobiety zaczynają doświadczać orgazmu dopiero po porodzie. W okresie menopauzy, kiedy następuje spadek hormonów, mogą również pojawić się problemy z orgazmem.
Przyczyną anorgazmii może być również stan depresyjny, kiedy kobieta nie ma ochoty na kontakt seksualny ze swoim partnerem. Jednocześnie to brak orgazmu może powodować depresję u kobiety. Ten problem to miecz obosieczny. Dlatego jeśli taka sytuacja wystąpi, musisz skontaktować się ze specjalistą, a im szybciej, tym lepiej. W tym przypadku nie można zwlekać, to jak kula śnieżna – im dalej, tym gorzej.
 Czy na tle anorgazmii w stanach depresyjnych mogą wystąpić jakiekolwiek inne choroby?
Jeśli kobieta nie osiąga orgazmu, w narządach miednicy, w narządach układu rozrodczego kobiety dochodzi do stagnacji, co prowadzi do chorób zapalnych żeńskiego układu rozrodczego. Ale to nie tylko problem kobiet, mąż/partnerka może mieć zaburzenia erekcji lub szybki wytrysk, co nie pozwala kobiecie uzyskać pełni doznań i nie ma czasu na doznanie orgazmu. Dlatego należy zwrócić uwagę na czas trwania pieszczot wstępnych, jak i końcowych, jest to bardzo ważne. Bardzo często kobieta dochodzi do orgazmu nie podczas stosunku płciowego, a mianowicie podczas ostatnich pieszczot.
Chociaż i tutaj każda para jest inna i wiele zależy od temperamentu kobiety. Z jednej strony obecność lub brak orgazmu nie ma większego znaczenia, z drugiej zaś anorgazmia może skutkować depresją i chorobami ginekologicznymi.
Zdarza się, że kobieta odczuwa ból podczas seksu, co prowadzi zarówno do dyskomfortu, jak i niemożności normalnego stosunku płciowego. Co może powodować ból?
Powstający stały lub nadchodzący ból podczas próby lub odbycia stosunku płciowego nazywa się dyspareunią, a mimowolne konwulsyjne skurcze mięśni pochwy i dna miednicy, które występują pod wpływem lęku przed stosunkiem płciowym lub badaniem ginekologicznym – pochwicą. Te dwie koncepcje są bardzo podobne, ale istnieją różnice. Jeśli w przypadku dyspareunii występują odczucia bólu, które komplikują proces stosunku płciowego, ale nadal jest to możliwe, to w przypadku pochwicy tak nie jest. Przy tym zaburzeniu niemożliwe jest nawet przeprowadzenie badania ginekologicznego z powodu bolesnych wrażeń. Przyczyn tych zaburzeń jest wiele. Są to choroby zapalne żeńskich narządów płciowych, tak zwany zespół bólowy miednicy itp. Pochwica często pojawia się na tle urazu psychicznego doznanego podczas pierwszego kontaktu seksualnego i nieudanej defloracji. Następnie, podczas późniejszego kontaktu seksualnego, dochodzi do mimowolnego skurczu mięśni krocza i pochwy, co uniemożliwia współżycie seksualne. Z takim problemem zdecydowanie powinieneś udać się do lekarza. Nie możesz czekać, aż wszystko samo zniknie — tak się nie stanie.
 Do którego lekarza w pierwszej kolejności zwrócić się – seksuologa czy ginekologa? Przecież problem może mieć charakter ginekologiczny?
Jak już wspomniano, ból może wystąpić z powodu zapalenia żeńskich narządów płciowych. Dlatego przy takim problemie przede wszystkim musisz udać się do ginekologa.
Podobne zjawiska mogą wystąpić również z powodu zaburzeń układu hormonalnego kobiety, braku równowagi hormonalnej, dlatego też trzeba udać się do endokrynologa.
Czynniki przyczyniające się do rozwoju zaburzeń seksualnych są zróżnicowane. Jak wspomniano powyżej mogą to być choroby ginekologiczne, choroby układu moczowego, w tym choroby przenoszone drogą płciową, zmiany ilości hormonów płciowych, a także choroby układu hormonalnego. Ponadto przyczyną zaburzeń seksualnych mogą być choroby układu sercowo-naczyniowego, neurologicznego oraz zmiany stanu psychicznego kobiety. Czynniki psychologiczne mogą prowadzić do naruszeń w życiu seksualnym – utraty uczuć miłosnych do partnera, spadku atrakcyjności partnera, niezgody w relacjach rodzinnych itp.
 Co należy zrobić w pierwszej kolejności i jak się zachować w przypadku problemów seksualnych w rodzinie?
Jeśli jest jakiś problem w stosunkach seksualnych partnerów, przede wszystkim musicie sobie o tym powiedzieć. Ludzie, którzy mieszkają razem, budują swoje relacje i życie – to najbliżsi ludzie. Nie trzeba się wstydzić takich rozmów, ale wręcz przeciwnie, powiedzenie, co ktoś lubi, co jest odpowiednie lub odwrotnie, powoduje odrzucenie. Bardzo często to zaniechania w małżeństwie mogą powodować zaburzenia seksualne. A kluczem do sukcesu w diagnozowaniu i zaleceniu właściwego leczenia jest wspólna praca kilku specjalistów z możliwością zaangażowania seksuologa, seksuologa, ginekologa, urologa, psychologa, psychiatry, endokrynologa, neurologa, dermatowenerologa i fizjoterapeuty.