Jak wypełnić formularze aplikacyjne o pracę

Wypełnienie wniosku to jeden z etapów na drodze do zatrudnienia. Procedura polega na wpisaniu przez wnioskodawcę do formularza in blanco danych osobowych oraz informacji o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym. Ta praktyka jest stosowana przez większość firm.

Ankieta to lista pytań, na które zapraszany jest potencjalny pracownik firmy. Ich liczba, jak również zawartość, mogą się różnić w zależności od życzeń specjalisty zajmującego się doborem personelu. W niektórych organizacjach są one ograniczone do półstronicowego kwestionariusza, w innych będziesz musiał wypełnić kilka arkuszy.

Dla wielu rekruterów ankiety są sposobem na uzyskanie najpełniejszych informacji o kandydacie. Faktem jest, że CV jest opracowywane w dowolnej formie, a wnioskodawca ma prawo zawrzeć w nim tylko te informacje, które uważa za niezbędne. Dlatego pracodawca ma właściwy sposób na pozyskanie interesujących go informacji o wnioskodawcy – zaproszenie go do wypełnienia ankiety.

Pożądane jest, aby odpowiedzi na pytania były jak najbardziej kompletne i pouczające. Pomijanie punktów jest niepożądane – uważa się to za brak szacunku. Dlatego lepiej wypełniać ankietę etapami, a po jej wypełnieniu jeszcze raz krótko przyjrzeć się wprowadzonym wpisom, aby wykluczyć pominięcia spowodowane nieuwagą.

Niuanse wypełniania poszczególnych pozycji kwestionariusza

Pełne imię i nazwisko zawsze podaje się w całości. Nie ma potrzeby szczegółowego opisywania odpowiedzi na pytania zamknięte lub alternatywne, ponieważ nie implikują one szczegółowej narracji. Ale wykształcenie, doświadczenie zawodowe i mocne strony powinny być jak najdokładniej określone – to najważniejsze informacje dla każdego rekrutera. Wypełniając ankietę pomyśl o komforcie jej czytania: lepiej rozszyfrować wszystkie skróty.

Większość osób poszukujących pracy celowo pomija pozycje takie jak „Słabe strony", „Słabe strony” itp. I to jest wielki błąd, który może dosłownie zadecydować o losie kandydata. Oczywiście nie warto oddawać się „poważnym” i lepiej, aby pracodawca nie wiedział o wszystkich twoich tajemnych grzechach, ale pozostawienie pustej linii jest wysoce niepożądane. W rzeczywistości mówi o stopniu krytyczności i adekwatności potencjalnego pracownika. Każdy ma swoje wady, a całkowite odrzucenie ich poddaje w wątpliwość niektóre cechy osobiste. Co zatem wskazać? Zwroty „podwyższone wymagania wobec siebie”, „prostota”, „pewność siebie” itp. okażą się całkiem nieszkodliwe. Najważniejsze jest, aby móc ich kompetentnie pokonać. Na przykład nieśmiałość pracownika technicznego zagra w jego rękach, ale dla menedżera sprzedaży taka wada jest skrajnie niepożądana. Dlatego w drugim przypadku lepiej wskazać „nadaktywność”, „otwartość” itp.

Na szczególną uwagę zasługuje część kwestionariusza „Godność”. Zazwyczaj kandydaci również niewiele myślą o wypełnieniu go i napisz coś w rodzaju „aktywny”, „bezkonfliktowy”, „ambitny” itp.

Po pierwsze, niepożądane jest używanie cech z przedrostkiem „nie”. Rekruter może zadać całkiem rozsądne pytanie, skąd właściwie wzięło się to słowo? W końcu, jeśli ktoś pisze „brak konfliktu”, to ma pewne problemy w relacjach z ludźmi.

Po drugie, osoby nadaktywne i ambitne często czują się niekomfortowo, zwłaszcza na stanowiskach, na których nie jest wymagana żadna inicjatywa. Sformułowanie „wesoły”, „kreatywny”, „energiczny” itp. może zaalarmować pracodawcę. Oczywiście każda praca ma swoje własne niuanse, a jeśli chcesz zająć miejsce klauna lub artysty, takie cechy się przydadzą. Ale we wniosku o zatrudnienie w urzędzie lub fabryce nie powinieneś tego pisać. Zamiast tego lepiej wskazać, że jesteś „kierownikiem”, „odpowiedzialnym”, „celowym” itp. Obecność wymienionych cech u kandydata znacznie zwiększy jego szanse na pomyślne zatrudnienie.

A jeśli celem związku jest coś bezwarunkowego, za co zarówno mężczyzna, jak i kobieta mogą wziąć odpowiedzialność? A jeśli to jest… praktyka miłości? Miłość jest w nas; coś, za co jesteśmy odpowiedzialni zarówno w dobrych, jak i złych czasach. Miłość pozwala nam skupić się na własnych wysiłkach i obowiązkach, a także dostrzec zalety naszego partnera. Zbyt wiele osób skupia się na zabraniu czegoś ze związku. Ale dla harmonijnego związku musisz dawać, brać odpowiedzialność za swoje szczęście, a następnie „inwestować” je w innych.