MIŁOŚĆ CZY UZALEŻNIENIE?

Jaka jest różnica między zdrowymi a toksycznymi relacjami?

W psychologii uzależnienie definiuje się jako obsesyjne przyciąganie do kogoś lub czegoś, co jest poza kontrolą. W relacjach między mężczyzną a kobietą uzależnienie najczęściej mylone jest z miłością. Bolesny i prawie nieodparty pociąg do innej osoby jest postrzegany jako silne uczucia.

Ale tutaj jest pewna substytucja pojęć. Potrzeba jest brana za miłość. Osoba skłonna do uzależnień nie jest przyzwyczajona do rozwiązywania problemów życiowych, polegając na sobie. W takich sprawach jest skoncentrowany na partnerze, a więc zależy od jego stosunku do siebie, nastroju i aprobaty. Osoba niesamodzielna nie pozwala sobie na to, nie wie, jak skupić się na sobie i swoich życiowych potrzebach. Dlatego zaczyna kontrolować drugą osobę, mając obsesję na punkcie kontrolowania swojego zachowania. Samą miłość rozumie jako pragnienie posiadania.

Stopniowo osoba skłonna do uzależnień przestaje dbać o swoje rzeczywiste potrzeby fizyczne i psychiczne. Jest w ciągłym napięciu i odczuwa głęboką frustrację, ponieważ jego prawdziwe potrzeby nie są zaspokajane. Z reguły osoba uzależniona nie zna nawet swoich pragnień, czego naprawdę chce w tej lub innej dziedzinie życia. A czasami nawet nie rozumie, że sam może i powinien wziąć odpowiedzialność za zaspokajanie własnych potrzeb. Żyje, ignorując troskę o siebie, ale oczekuje jej od innych. I często uważa, że ​​ma prawo tego żądać.

Znaczenie pozytywnej samooceny

Umiejętnością definiującą sztukę budowania silnych relacji jest umiejętność wyznaczania zdrowych granic dla swojej osobowości. Obejmuje to umiejętność powiedzenia „nie" bez obawy, że związek zostanie natychmiast zerwany. I możliwość samodzielnego nalegania, bez obawy, że Twoje pragnienia będą dla partnera zupełnie nieistotne. Umiejętność wyznaczania granic bezpośrednio zależy od poziomu samooceny. Na pozytywną samoocenę wpływa wiele czynników. Przede wszystkim sytuacja i wydarzenia z dzieciństwa, jak rozwijała się nasza komunikacja w rodzinie, jakie modele zachowań inspirowali rodzice.

Jak wygląda zdrowy związek?

• Zdrowe bliskie relacje wymagają równego dawania i otrzymywania. Bezinteresowne poświęcenie, które nie wymaga niczego w zamian, jest oznaką bezwarunkowej miłości rodzicielskiej. Ale silne relacje między mężczyzną a kobietą budowane są na innych podstawach. Jeśli nie wiesz, jak jednakowo dawać i brać, z pewnością doprowadzi to do problemów.

• W zdrowym, silnym związku nie ma pragnienia, aby we wszystkim zadowolić partnera, ponieważ robi się to ze strachu przed pozostawieniem w tyle. Nie musisz spełniać wszystkich życzeń partnera ze szkodą dla siebie, aby zasłużyć na jego przychylność. Dla dobrego samopoczucia pary ważna jest równoprawna wymiana, gdy każdy wie, jak sam o siebie zadbać. Są to relacje, w których każdy stara się pielęgnować i wzmacniać więź.

• Kłótnie, konflikty, nieporozumienia są nieuniknione w zdrowych związkach. Nie mówimy o ciągłej, czasem ukrytej walce bohaterów. Najważniejsze jest to, że musisz nauczyć się konstruktywnego dialogu. Prawidłowo rozwiązane konflikty nie oddalają od siebie uczestników, ale zbliżają ich do siebie. Jeśli nieporozumienia zostaną odpowiednio rozwiązane, tylko wzmacniają związek, a członkowie pary stają się prawdziwymi przyjaciółmi. Możesz się kłócić, ważne jest, aby nie tracić szacunku do siebie.

• Najważniejszą rzeczą, jaka powinna być obecna w zdrowym związku, jest możliwość przedyskutowania wszelkich pojawiających się kwestii i problemów. Długoterminowa satysfakcjonująca relacja opiera się na otwartym i szczerym dialogu we wszystkich przypadkach, w których jest to konieczne dla jednego z partnerów. Jeśli ktoś w parze, z jakimkolwiek nieporozumieniem, zamyka się w sobie i okazuje niechęć do omawiania problemu, związek wyrządza poważną szkodę. U drugiej osoby takie zachowanie nieuchronnie wywoła głębokie napięcie, które będzie destrukcyjne dla związku. Niezwykle ważna jest możliwość przedyskutowania spraw znajdujących się w porządku obrad i potraktowania ich z pełną uwagą.

Oznaki toksycznego związku

• Toksyczne związki w parze charakteryzują się przejawami agresji psychologicznej. Partner nie okazuje miłości, szacunku, podziwu. Prowokuje konflikt, może zgłaszać niską wartość dla niego w tych związkach.

• W niezdrowym związku panuje atmosfera smutku i smutku, negatywnych doświadczeń, braku radości i satysfakcji. Członkowie pary są nieszczęśliwi, źle się czują razem. Jest dużo krytyki, prób wzajemnego poniżania.

• W takiej parze nie ma wspólnych planów, wspólnych interesów i aspiracji. Nie ma wspólnych marzeń, a także celów, które chcielibyśmy wspólnie osiągnąć.

• Chcesz opuścić takie związki, a jednocześnie może to być bardzo trudne, ponieważ zainwestowano w nie dużo energii. To poczucie, że zbyt wiele wysiłku włożono w naprawę relacji, często sprawia, że ​​w nich pozostajesz.

• W toksycznym związku z reguły tylko jedna osoba próbuje coś zmienić, nawiązać kontakt, ale drugi członek pary nie bierze na siebie części odpowiedzialności. Nie chce o niczym słyszeć i twierdzi, że to druga strona jest winna wszystkiego i musi się zmienić.

Najważniejszym i charakterystycznym objawem uzależnienia jest więc to, że wybór na korzyść partnera nie jest świadomy. Druga osoba jest w pobliżu nie dlatego, że komunikacja z nią jest produktywna, użyteczna, ale dlatego, że myśl o utracie partnera powoduje uczucie paniki. Potrzeba bliskości partnera staje się decydująca, w przeciwnym razie istnieje poczucie, że rozstanie stanie się nie do zniesienia. Nie jest to przemyślany świadomy wybór, aby mieszkać obok określonej osoby, ale strach przed samotnością i ostatecznie nie radzenie sobie z problemami.

W zdrowym związku, z wysoką samooceną, oboje partnerzy czują się wolni. Niezbędne jest poczucie, że z wybraną osobą jest dobrze emocjonalnie, że w tym zjednoczeniu jest szansa na duchowy i duchowy wzrost.

Niską samoocenę charakteryzuje przede wszystkim niewiara w siebie i umiejętność rozwiązywania problemów. Kiedy nie ma poczucia pewności siebie, pojawia się chęć rozwiązywania problemów kosztem drugiej osoby. Istnieje fałszywe przekonanie, że bez partnera nie będzie życia ani możliwości pójścia naprzód. Toczy się więc bezowocna walka o relacje z chęcią zapłacenia każdej ceny za ich zachowanie.

Z wysoką samooceną osoba rozumie, że może i może wiele zrobić. Cieszy się i odczuwa satysfakcję z własnej zdolności do działania. Pojawia się inspiracja do zwracania uwagi na zdrową dietę, do uprawiania wychowania fizycznego. Rozmawiaj ze znajomymi i znajdź czas na hobby. Osoba niezależna bardzo ceni sobie wolny czas własny i innych ludzi, stan wewnętrznego spokoju i harmonii. Uzależnienie natomiast niesie ze sobą uczucie nieustannego niepokoju i chęć kontrolowania drugiej osoby, ponieważ od tego zależy nasze samopoczucie. Dlatego nadmierna uwaga na przejawy innej osoby jest tak podobna do miłości. W rzeczywistości ukrywa się jako uzależnienie.